Eindelijk was ik er weer een keer bij. Omdat het Synchroonastreffen maar één keer in de twee jaar wordt gehouden en regelmatig ver weg, was het al weer zes jaar geleden dat ik zo’n treffen voor het laatst had bijgewoond. Ik hou nou eenmaal niet van verre reizen. Daarom bood het Synchroonastreffen in Stolberg-Zweifal bij Aken een mooie gelegenheid om het evenement zonder lange reizen mee te kunnen maken.
Vrijdagmiddag na aankomst bij hotel Zum Walde leek er nauwelijks plek voor de oldtimers en trekauto’s te zijn. Voor mij voldoende aanleiding om flink geirriteerd te zijn en mij niet even fatsoenlijk te gedragen. Maar zoals altijd bleek ook nu weer dat even rustig de tijd nemen voldoende is om te zien dat het allemaal dik meevalt. De synchroonassers konden zonder probleem veilig bij het hotel worden geparkeerd en de trekwagens evenzo even buiten het hotelterrein.
Synchroonastreffen is de officiële benaming omdat alle Opelmodellen met dit type vooras zijn uitgenodigd. Maar in de praktijk komen alleen de Super 6 en 6 modellen opdagen. Zodat de benaming Super 6 treffen, waaronder het beter bekend is, nog niet zo gek is. Dit keer kwamen zestien Super 6-en en één 2 Liter cabriolet naar Stolberg. Dat lijkt niet veel, maar is bovengemiddeld en ruim voldoende om het gezellig te houden. En precies genoeg om exclusief te zijn.
Nadat alles goed op z’n plek stond en mijn bagage half uitgepakt in de hotelkamer, was het tijd voor een biertje in de hoteltuin. En dat hadden de meeste andere deelnemers ook zo bedacht. Want al gauw werden de tafels gezellig bij elkaar geschoven en weet je weer waar het bij de hobby vooral om gaat.
Zaterdagmorgen was het vroeg ontbijten want organisator Bernd Esser wilde om half tien al starten met de 138 km lange toerrit. Daarvoor had hij een heel uitgebreide routeboek gemaakt, maar dat hebben we eigenlijk niet hoeven gebruiken omdat we in kolonne achter elkaar aanreden. Dat is wat bewerkelijker voor de leider, want je moet je groep wel bij elkaar houden, maar een stuk prettiger voor de deelnemers. Zeker als je alleen rijdt. Je kunt dan veel beter van het historisch rijden en de omgeving genieten. Tijdens de tour werden bezienswaardigheden aangedaan als de bekende bruinkolenmijnen en het Rosengarthmuseum. Deze had ik al eens eerder gezien, maar op beide locaties was er gelukkig ook voldoende gelegenheid om met de andere deelnemers te onderhouden of om iets te eten of te drinken. Met dank aan Bernds lieftallig dochter.
De weersvoorspellingen voor het weekend waren niet best. Toch heb ik een groot deel van de toerrit open kunnen rijden. Alleen tijdens het laatste stuk terug naar het hotel werden we getrakteerd op een heel heftige onweersbui. Maar die was vrij gauw weer over en was feitelijk de enige noemenswaardige regen van het hele weekend.
Zondagmorgen na het ontbijt zorgde typereferent Rainer nog voor een kleine onderdelenmarkt. Niet groot, maar toch verwisselden enkele zeldzame onderdelen van eigenaar. Vervolgens was het weer opladen en terug naar huis.
Bernd bedankt!
Rudy Hanenbergh
*1717
